Dag 7: Icefield Parkway & Jasper

Bah, wat is het koud in de camper als we wakker worden. (Ergens rond de 0 graden..) Wanneer we praten zie je gewoon wolkjes vormen. (Of zoals Calvin het beschreef: toen hij ging plassen, was het halve wc hokje een stoomwolk.)
Aangezien we geen elektriciteit hebben en de verwarming niet aan kunnen doen, stel ik (wanhopig) voor om een eitje te bakken, zodat het gas ons nog een beetje kan opwarmen. Dit werkt eventjes, tot het brandalarm afgaat door de bacon die we bakken en we alle deuren en ramen open moeten gooien (huilen geblazen). We kleden ons maar snel aan en gaan op weg. Onze voeten worden weer levend door de verwarming bij de rijstoelen.
Vandaag verlaten we Banff NP en rijden we Jasper NP in. (Vandaag rij ik de hele dag. Ja, Calvin heeft toestemming gegeven ondanks mn vorige foutje!) Dit doen we via de Icefield Parkway (de snelweg die door beide parken loopt). Het is een prachtige weg met eromheen groene bossen, hoge bergen, witte gletsjers, kleine paadjes en enorm veel uitzichtpunten waar gretig gebruik van wordt gemaakt. We stoppen meerdere keren om foto's te maken. Onder andere bij de Sunwapta falls en de Athabasca falls, beide een populaire stopplek. Er zijn trails gemaakt om de watervallen goed te kunnen bewonderen en foto's te kunnen maken van dit natuurgeweld (zo klinkt het gebulder af en toe wel aan je oren).
Halverwege de middag arriveren we in Jasper waar we nog snel even wat boodschappen doen. We lopen rustig door het stadje, wat een ski-dorpachtige sfeer heeft en bekijken wat winkeltjes. (Lees: Calvin laat me 2 winkels inlopen, voordat hij begint te zuchten dat het geen shopvakantie is.) Ik scoor nog een paar heerlijke dikke sokken/sloffen die in de camper goed van pas gaan komen. We beginnen trek te krijgen en besluiten gebruik te maken van het feit dat we weer een keer in een dorp zijn, in plaats van in the middle of nowhere, en gaan uit eten. Montanas BBQ & bar klinkt wel aantrekkelijk en wat een geluk: op woensdagen hebben ze onbeperkt spare ribs eten. Dat was achteraf niet per se nodig geweest. De porties zijn zo groot dat ik met moeite nog een extra portie bijbestel (je hebt toch betaald voor onbeperkt he). Met de barbecuesaus in onze mondhoeken en een meer dan volle buik rijden we terug. Het is ondertussen bijna donker geworden (de eerste keer deze vakantie dat we in het donker rijden) en dat vind ik toch wel wat spannend om te rijden. Het voordeel van de schemer echter: we zien een vrouwtjeseland (elk) langs de snelweg staan! We komen blij bij onze campground aan. Terwijl we met onze camper bij het incheckhokje staan, blijkt ons geluk nog niet op. Er komt een groep van zo'n 12 vrouwtjeselanden (elks) de campground af lopen! En als kers op de taart: aan het einde van de groep loopt een mannetjeseland! (Yes, eindelijk een gewei! Ik wil niet seksistisch klinken, maar de mannetjes zijn toch wat leuker hoor). De camera wordt snel tevoorschijn gehaald, maar helaas is het eigenlijk al te donker voor een normale foto. Resultaat is een korrelige, half bewogen foto, maar het blijft bewijs dat we een mannetje hebben gezien!